Kingdom Ink volgen?

Wil je automatisch een mailtje ontvangen zodra een nieuw bericht verschijnt op Kingdom Ink? Vul dan je mailadres hiernaast in. Je kunt je ook eenvoudig weer afmelden.

Rijbewijs

Mijn man heeft vandaag zijn rijbewijs gehaald! Niet zo'n roze creditcard; die had T al ruim 25 jaar op zak. Om in Saudi-Arabië legaal de weg op te mogen, of zelfs een auto te huren of kopen, is een Arabisch rijbewijs noodzakelijk. Voor mannen dan, vrouwen komen hiervoor (nog) niet in aanmerking.

Dat rijbewijs krijg je niet zomaar gratis uitgereikt bij overhandiging van de verblijfsvergunning, of in een pak cornflakes. Al dringt die gedachte zich wel eens op bij het zien van lokale automobilisten. Er gaan weken, soms zelfs maanden van bureaucratische rompslomp en impasses overheen. In die tijd zijn expats voor hun vervoer afhankelijk van taxi's, want openbaar vervoer is een relatief onbekend concept in Jeddah. Chauffeurs kennen niet altijd de weg en spreken zeker niet altijd Engels. Zo biedt het woon-werkverkeer elke dag wel een verrassing.

De rijvaardigheidtests zelf hadden weinig om het lijf: de ogentest bestond uit het herkennen van een grote letter M op een bord. De rijtest behelsde een rondje over het parkeerterrein. Verder veel wachten op machtige mannen met indrukwekkende stempels en doorslaggevende handtekeningen. Eigenlijk was het dus gewoon een stresstest: kun je daar flink wat van hebben, dan krijg je je rijbewijs. Zo bezien was dit een uitstekende voorbereiding op het Saudische verkeer.

Wachtlijsten

In Jeddah zijn heel veel compounds, een soort ommuurde enclaves waar expats wonen. Binnen de compounds dragen bewoners ook buitenshuis geen abaya en kunnen ze min of meer doen en laten zoals ze dat in eigen land gewend waren. De populairste compounds hebben de omvang van een klein dorp en  een uitgebreid pakket aan faciliteiten: verschillende zwembaden, winkels, restaurants, fitness-ruimtes, tennisbanen en zelfs bowlingbanen. Ook organiseren de bewoners regelmatig activiteiten: feestjes, duikexcursies, woestijnexpedities etc. Kortom, alles wat een trailing spouse zich maar kan wensen, toch? Behalve dan die ellenlange wachtlijsten voor een plek hier.

Kleinere compounds zijn er natuurlijk ook, met misschien maar tien huizen en een zwembad - en waarschijnlijk kortere wachtlijsten. Ik verwacht dat mijn wereld in Jeddah zich dagelijks goeddeels zal uitstrekken tot de muren van zo'n dorpje-in-de-stad. Dan kan dat dorp maar beter zo groot mogelijk zijn, met de meeste kans op dagelijkse impulsen door leuke mensen en interessante activiteiten. Of dan tenminste de zekerheid van een wekelijkse French manicure op het terrein: zó onmisbaar!

Omdat de zomer er nu aan komt en de temperatuur (en het luchtvochtigheidspercentage) dagelijks stijgen, lijkt dit een natuurlijk vertrekmoment voor veel expats aan het eind van hun contractsperiode. Wanneer zij en masse hun villa's op die populaire compounds verlaten, kunnen wij daar intrekken. Tot dat moment geniet ik wat halfslachtig van ons eigen huis: zonder bowlingbaan, maar vooral: zonder T.

Pindakaas met hagelslag

Het verbazingwekkend smakelijke duo pindakaas-hagelslag is mijn favoriete beleg op brood. Over de pindakaas maak ik me geen zorgen, maar de buurtsuper in Jeddah heeft vast geen hagelslag in de schappen staan. Waarschijnlijk zelfs niet eens 'chocolate sprinkles', de laffe Angelsaksische variant. Gelukkig exploiteert De Telegraaf sinds vandaag de Heimweewinkel, die ook in Saudi-Arabië bezorgt en daarbij rekening houdt met geldende importrestricties. Heel goed voor als ik me eens zou willen vergrijpen aan een Unox rookworst (91% varkensvlees).

Afvinken

Was het nog maar 3,5 week geleden dat mijn to do-lijst zo eindeloos leek? Inmiddels begint het flink op te schieten.

Grootste klus, huis verhuren: check. Direct na ons vertrek, wanneer dat dan ook precies is, staat een fijn en vertrouwenwekkend stelletje, met twee kleine kinderen, te popelen om twee jaar in ons huis te kunnen wonen.

Mijn prachtige werkplek aan de Keizersgracht, waar ik sinds eind vorige eeuw met veel plezier heb gewerkt: verhuurd. Een journalist die een tijdje in Zuid-Afrika werkte, komt in juni terug naar Nederland en neemt mijn plek graag over.

Een kuub speelgoed, een oud zeilpak met laarzen, rugzakken uit een lang vervlogen backpackerstijdperk, een balkonbarbecue, kratten met cd's, slaapzakken en meer ruimtevreters zijn tot wederzijds genoegen tegen een miniem bedrag van eigenaar verwisseld op Koninginnedag.

Ook de bakfiets is al gereserveerd. Buren en beoogde eigenaars J en M zijn gelukkig geduldig en begripvol: tot mijn vertrek mag ik 'm blijven gebruiken en lenen zij de fiets wanneer ze willen. Hopelijk blijft alles in dit tempo doorgaan en komt er binnenkort een geschikt huis vrij op een aantrekkelijke compound. Dan kunnen wij vertrekken en J en M: dan is de bakfiets echt helemaal van jullie!

Zeemansgraf

Het zwarte schaap uit een bekende Saudische familie in Jeddah, heeft gisteren een zeemansgraf gekregen. De familie heeft roem (en fortuin) vergaard met hun bouwbedrijf. Hun neef werd vooral bekend door zijn spoor van vernielingen. Ofwel zijn heilige verrichtingen, 't is maar net hoe je het bekijkt. Zijn dood zal vast wel gewroken moeten worden. Gelukkig maar, want met die anti-regeringprotesten schoot het niet zo op in Saudi-Arabië. Wordt het daar straks misschien toch nog spannend!