Stel je voor...

Als je al je afscheidsfeestjes achter de rug hebt en je tegen iedereen die het maar horen wilde hebt gezegd dat 8 augustus echt ein-de-lijk de vertrekdatum is. Als de tickets al gekocht zijn en woensdagochtend de verhuizers op de stoep staan ('Bakkie koffie gaat er wel in, ja!') en je ter voorbereiding op hun komst al wéken, nee, máánden alle inventaris aan het indelen bent ('in de container naar Jeddah', 'blijft staan voor de huurders', 'naar de opslag' en 'mee in de koffer'). Dus als je eigenlijk een soort viervoudige verhuizing aan het organiseren bent. En je ondertussen je man mist en hij mist jou en de kinderen verschrikkelijk.

Dan zou het toch jammer zijn als de visa nog niet rond waren? Nee, zelfs: als het officiële document van de Saudische immigratiedienst nog niet op orde was en het zeker vier dagen duurt voordat zoiets per expressekoerier in Nederland kan komen. Dan zou het helemaal vervelend zijn als de ramadan op 1 augustus start en de Saudische ambassade de rest van de maand beperkt open is. Zodat er langdurige vertragingen worden verwacht voor de visa-afgifte. Ook voor de stakker die voor zichzelf en twee schattige kinderen toch echt een visum nodig heeft in de eerste week van augustus. En die zich nu, op dinsdagavond, temidden van onttakelde pleuriszooi en chaos, vertwijfeld afvraagt: 'Waar DOE ik dit allemaal voor?'

Nee, zeg, stel je voor. Dat zou wel een héél overdreven sneu verhaal zijn.

Stempelzucht

Voor de aanvraag van de visa voor R. en J. en mijzelf, moet ik een officiële uitnodiging krijgen van de Saudische immigratiedienst. Hoewel ik getrouwd ben met T. heb ik ervoor gekozen mijn eigen achternaam te behouden. Ook onze kinderen hebben mijn achternaam. Dat snappen ze niet in Saudi-Arabië en het zorgt voor veel extra stempelzucht en vertragingsdrang.

De ontspannen vakantie bij lieve vrienden M. en E. heb ik hierdoor zonet moeten annuleren. Onze paspoorten brengen begin augustus waarschijnlijk een paar dagen door op de Saudische ambassade in Den Haag, in plaats van in een boerderijtje in de Auvergne. Kapitein Haddock weet de gevoelens die zoiets oproept goed te verwoorden.

Een huis! Een plek onder de ZON!

Zie ik een singondu merul, ruik ik de geur fan du seejj?

Het is gelukt! We krijgen een huis op een fijne compound met veel groen en palmbomen in Jeddah. Op 10 augustus is de verse latex op de muren opgedroogd en krijgt T. de sleutel. Ik ben dolblij en opgelucht en kan niet wachten tot het zover is.

Voor wie meer foto's wil zien van onze toekomstige woonomgeving: de website van de compound is helaas nogal uit het jaar nul, net als de fotografie.
T. verzekert me dat het er in het echt beter uitziet en dat ons interieur straks verschoond blijft van hysterische bloemenprint. Ik vertrouw daar volledig op.

De website is overigens weer marginaal beter dan de brochure die T. mee kreeg. Die prijst onder meer de beschikbare Communication Services aan: 'Fax and Telex service, both ingoing and outgoing, is available. Postage stamps are available at the supermarket'. Ter illustratie daarbij een korrelige foto van een man, in seventies outfit - helaas geen look-alike van Starsky, noch Hutch - gezeten voor enkele lichtgrijze dozen met een ingebouwd beeldschermpje en een toetsenbordje ervoor. Is dat de Telex? De Tekstverwerker? Zijn Desktopjapanner? Whohooo! We gaan het allemaal meemaken...