Boodschappenberg

In het weekend – vandaag dus, in Saudi-Arabië – doen we vaak met z’n vieren boodschappen voor de hele week. Klinkt heel standaard en eenvoudig, maar in werkelijkheid is het een flinke exercitie.

Eerst de praktische voorbereiding, door het aanrecht helemaal vrij te maken van troep, voor de lading boodschappen die daar straks op uitgesorteerd moet worden. Dan kijken op de Islamic Compass app. Die geeft niet alleen de exacte richting aan waarin Makkah (Mekka) zich bevindt, maar ook wanneer de gebedstijden zijn. Met andere woorden: wanneer je niet in een winkel wilt staan. De gebedstijden wijzigen dagelijks, afhankelijk van zonsop- en ondergang. Handig dus, zo’n app!

De auto in een kwartier rijden naar Danube, een supermarktketen met een breed aanbod aan spullen van een redelijk constante kwaliteit. Belangrijk, want een klantvriendelijke benadering zoals Albert Heijn die erop nahoudt (‘Niet goed, geld terug’), is hier onbekend.

Vandaag liep het niet helemaal op rolletjes. Nadat we pas een paar gangen hadden geslecht en nog een volle boodschappenlijst onafgevinkt bleef, werd er omgeroepen. In het Arabisch, maar het woord ‘sallat’ (gebed) was duidelijk te verstaan.

Soms is het mogelijk om in de winkel te blijven, terwijl het voltallige winkelpersoneel zich terugtrekt voor het gebed. Dan is er dus even (tussen 20 en 40 minuten lang) niemand die de groente en het fruit van een prijssticker kan voorzien, of vleeswaren kan afsnijden, of je boodschappen kan afrekenen. Maar je kunt in elk geval je kar blijven volladen. Zo niet op vrijdag, de heilige dag tenslotte. Dan worden alle klanten gewoon de winkel uitgebonjourd.

Ook met onze zes boodschappen zijn we welkom aan de kassa. Daar staat een energieke Bangladeshi klaar om de spullen uit de kar op de band te leggen. Netjes gegroepeerd bovendien: houdbaar eten bij elkaar, net als diepvries, groenten en fruit, schoonmaakartikelen. De Saudische (ja ja, zo werkt de hiërarchie…) kassamedewerker piept alles door de scanner en aan de andere kant staat weer een meneer uit Zuidoost Azië om alles netjes gegroepeerd in plastic tasjes te stoppen.

Tijdens dit proces werd ik gebeld door een collega die wat lang van stof was. Kon ik vanmiddag haar shift overnemen? Ze moest op reis en dat zal als volgt… Blablabla… Met mijn telefoon tussen oor en schouder gedrukt reken ik af en geef de inpakkers een fooi. Voor wie dat interesseert: het was een fooi van SR 5, wat ongeveer een euro is. Voor dat geld rijdt de man je karretje naar je auto toe, zet de spullen erin en neemt het supermarktkarretje weer mee terug. Wat een héérlijke service!

T. stond wat verderop te wachten tot ik klaar was met afrekenen. ‘Waar zijn de kinderen?’ gebaarde ik. Frons. Geen idee. ‘I’ll-take-your-shift, no-problem, but-I’ve-got-to-go-now,’ beëindigde ik mijn gesprek.

Waar zijn ze?! Een vrolijke Filippino zwaait. ‘Kinderen? Die zag ik net naar buiten lopen. Via die uitgang.’

Naar buiten? #@$%^&*!!

Geen spoor van ze te vinden. Niet buiten. Niet elders in de mall waar deze supermarkt in gevestigd is. Nergens.

Bij de uitgang van de supermarkt staat een donkere jongen met een uniform aan. Een beveiliger. ‘Have you seen two children coming out of the store?’ vraag ik hem.

Hij kijkt me welwillend, maar niet-begrijpend aan. Shit, hij spreekt geen Engels. Direct ben ik omsingeld door uiterst vriendelijke kerels die hun hulp aanbieden. Kinderen kwijt? Kom maar mee de supermarkt in. We vinden ze wel.

Ik word naar de servicebalie geloodst. Daar zit een man voor een microfoon, net klaar met zijn oproep tot gebed. De mannen om me heen maken hem duidelijk dat ik die microfoon even nodig heb. Kinderen kwijt. Ah! Brede grijns. Happens all the time, kennelijk. Hij drukt het rode knopje in en knikt me toe.

‘R. en J, kunnen jullie naar de uitgang komen?’ galmt het knoerthard door de winkel. Binnen twee seconden staan twee knalrode, gegeneerde kopjes voor de service balie. ‘We waren even dat winkeltje ingegaan naast de kassa’s. Maar toen waren jullie ineens weg!’

Blij gaan we huiswaarts. Zonder boodschappenberg, mét kinderen.